Maar het was de moeite. Beekjes oversteken, stroomopwaarts in het beekje volgen, steil omhoog naar een schitterende rots, een smal padje waar een ketting langshangt om je vast te houden, ...
En Bas, die zit lekker in de rugzak en kan rustig genieten van de natuur, blaadjes aftrekken onderweg, aan Ben zijn haar trekken, Ben een nekmassage geven, ...
kleine pauze
Ben is duidelijk mijn superman: hij heeft Bas een goeie 4 uur gedragen bergop & bergaf, over het water, op smalle paden,...
Nu het weer zo lekker is, kunnen we weer veel buiten zitten. En dat is helemaal naar Bas zijn zin. Hij stapt mee met zijn autootje naar de brievenbus en blaadjes, stokjes, naaldjes: alles moet eens langs de Bas-handjes passeren.
En voor we het vergeten: Bas kan zelf stappen!!! Hij durft het sinds een paar dagen aan om de meubels los te laten en een stapje of 4 te zetten om tot bij zijn mama, papa of Nathalie te raken. Wie zei ook alweer dat hij voor Ben z'n verjaardag zou kunnen lopen?!?
1 opmerking:
Ik begin echt nu pas te beseffen hoe blij ik mag zijn dat je zwanger was vorig jaar... Stel je voor dat ik diene Ceasar head had moeten beklimmen ipv Table Rock... ;-)
Flink hoor van Ben en jou.
En ook flink van Bas dat hij kan stappen! Geef hem maar een dikke zoen van tante L.
Groetjes,
Een-heel-gelukkige-Tante L. (want de zon is hier eindelijk ook beginnen schijnen)
Een reactie posten