table rock

Er waren een paar van Ben zijn Belgische collega's in Greenville deze week en op een prachtige zondag zijn we dan maar gaan hiken. Table Rock was de bestemming. Het bleek een heuse klimtocht te zijn met schitterende views onderweg. Mijn buik werd als excuus gebruikt om het tempo wat te drukken, en ik denk dat sommigen blij waren dat ze ook gebruik konden maken van mijn excuus :o) By the way: hiken en klimmen als je een zwanger buikje hebt (en korte beentjes) is toch niet niks...






















































































Na de inspanning hadden we wel een ijsje verdiend. In het centrum van Greenville is er één waar je nog vanalles door je gekozen smaak kan laten mengen (verschillende soorten vers fruit, m&m's, chocoladedropjes,...). Het was echt genieten van een lentedag!!!

















En dan nog een korte update van de buik die zich nu echt wil laten tonen.
Er zit alleszins veel leven in dat kleine ventje. Waar het een week of 6 geleden nog voelde als luchtbellen die zich verplaatsten is hij ondertussen al een tijdje overgeschakeld op het "hardere" werk. Alle dagen kan ik hem voelen woelen, schoppen, draaien, slaan,... Ben, die in het begin teleurgesteld en zelfs een beetje jaloers was dat hij nog niets kon voelen (of het was te licht om van buiten te voelen of hij was steeds te laat), kan nu lekker meegenieten van ons petotje. En sinds zaterdag kunnen we de buik zelfs zien bewegen als hij weer druk bezig is. Dit maakt het eigenlijk alleen maar leuker, zeker ook voor Ben!