bonjour Bourbach Le Bas

De laatste weken in Greenville waren druk en emotioneel. Na meer dan 2,5 jaar afscheid nemen van je leven en je vrienden daar... het doet wel iets met je. Ik heb nog een laatste mom's night gehad met de mama's waar mij een leuke verrassing te wachten stond. Faith, één van de mama's is kunstenares en zij had het schitterende idee om samen een afscheids-schilderij te maken. Zij had alles voorbereid (lees een tekening gemaakt van één van de mooiste plekjes in Greenville: Fall's Park) en die avond hebben de andere mama's elk om beurt een deel daarvan geschilderd. Dus met een dikke knuffel en zoen voor Liz, Laura, Jessica, Tess, Terry, Drea, Kim en natuurlijk Faith:

Ondertussen zijn we in de Elzas toegekomen. Gelukkig kunnen we hier even in het huisje van de fabriek verblijven in het 'hol van Pluto' Bourbach Le Bas (1 straat met een paar zijstraatjes, 600 man en behalve een slager die nooit open is niets). Maar eerlijk, het voelt een beetje als vakantie aan :o)

zo rijdt je het dorp binnen

onze voorlopige woonst

ons voorlopig uitzicht

Maar we hebben al een huurhuis gevonden in Cernay. We kunnen er wel mqqr in tegen 25 augustus ; gevaarlijk dicht bij de uitgerekende datum van babyboy2...

Wij hebben hier ondertussen ons Frans moeten terugvinden en laat ons zeggen dat het een flinke opfrisbeurt nodig heeft :o)

Bas moet nog een beetje z'n weg vinden. Hij mist zijn vriendjes en de vele play dates en vraagt geregeld achter hen. We hebben hem halftijds ingeschreven in de creche, dus hopelijk wordt hij aanvaard en kan hij vanaf september nieuwe vriendjes maken en vooral ook Frans leren tegen dat ie volgend jaar naar school mag.

En voor de geïnteresseerden, er is voor elk wat wils: de Vogezen, het Zwarte woud, le route du vin d'Alsace, Zwitserland is om de hoek, skigebieden in de winter,... Geen lange vluchten meer, geen jetlags om te overkomen. Dus altijd welkom!