Deze voormiddag voor het eerst naar de gynaecoloog hier geweest of zoals de 'locals' dat noemen de
obgyn... Wat een ochtend! Allerhande vragen over onze familiale geschiedenis (mentaal geretardeerden, genetische afwijkingen, psychiatrische gevallen, ...), een pipi-test met strikt te volgen regels, een bloedtest met zo'n venijnig prikje in de vingertop, een doppler om de hartslag van de baby te horen ('there's a lot of noice down there. try and fand the chouchou-train'), het hatelijke uitstrijkje met het nog meer gehate speculum, en dan als laatste nog een echo.
Daar zagen we ons kleintje lekker veel bewegen: zwaaien, iets wat op zwemmen leek met de beentjes, zich draaien en keren wat het moeilijk maakte voor de gynaecologe om de nekplooimeting goed te kunnen doen (dat belooft...).
Ondertussen is het al een mooie 82,6mm groot. Op de handjes konden we de vingertjes tellen en in profiel zagen we het schattige profiel van ons drommeltje: een klein dopneusje en fijne lipjes.

We kunnen haast niet wachten om over 4 weken terug te gaan...